In stilte observeert Bettie van Haaster de werkelijkheid, die ze van alle drukte ontdoet om ze met veel liefde in kleine olieverfschilderijen tot sensuele poëzie te maken. Wie diezelfde nederige houding aanneemt en emotie toelaat, doorziet die verstilde realiteit en ziet het landschap verschijnen. Ook tijdens haar residentie in het Van GoghHuis had Bettie oog voor wat verborgen blijft: de kinderjaren van Van Gogh. Ze keek verder dan het Zundert van vandaag, en schilderde de omgeving waar Van Gogh kind was.