In het werk van Alberto Scodro staat het leven van de materie centraal. Zijn eigen tuin voedt hem en zijn kunstwerken. De zonnebloemen die hij er kweekt transformeert hij in de zon zelf, waarnaar de plant zich richt. In de entiteit, waarin organisch materiaal, lijm, was en metaal samensmelten, worden de bloemen op hun beurt een bron van licht, elk apart gericht op een andere as van warmte. Deze vreemde choreografie herinnert aan de onzichtbare beweging van de aarde die ons voortdurend omringt.
Sunflower#around, 2021 / Sunflower#and, 2020 / Sunflower#Origin#1, 2022
Het werk van Alberto Scodro (1984, Italië) kan in verband worden gebracht met de stroming die Janet Bennett omschrijft als vitalistisch materialisme. Het leven van de materie is inderdaad een terugkerend thema in de meeste werken van Scodro. Hij cultiveert zijn tuin en leeft bijna in zelfvoorziening. De natuurlijke elementen voeden hem letterlijk en figuurlijk, zij bepalen zijn praktijk.
De voor het werk benodigde zonnebloemen werden in zijn tuin gekweekt, vervolgens gedroogd in zijn atelier, bedekt met fixerende lijm en vervolgens met was aan elkaar verbonden. Dergelijke materiaalgroepen lijken op cellen in het proces van mitose, of op bijenkorven en hangen in levitatie in de ruimte. Hij ziet ze als planeten, of sterren, en herinnert eraan dat zonnebloemen planten zijn die, verwant aan verblinde personages, zich voeden met de zon en bewegen volgens de ster die zon heet. Het woord "zonnebloem" kan hier in zijn meest letterlijke betekenis worden opgevat. In dit werk is de zon een bloem en zijn de bloemen zonnen. In haar cellen houdt de ruimte de tijd gecomprimeerd vast. De vreemde choreografie van de zonnebloemen speelt zich in de natuur zowel individueel als gelijktijdig af, alle gericht op de warmte van het licht. In dit geval zijn deze enkelvoudige bloemwezens gesmolten tot onafscheidelijke entiteiten, alle gericht op verschillende assen. Ook het vormgevingsproces is belangrijk; zo maakt het gieten van het metaal in zijn gloeiendheid het zelf tot een idee van de zon, dat wil zeggen een lichtbron die vorm geeft aan de sculptuur. De oppervlakteafwerkingen van de gietstukken worden gemaakt door elektrolyse, in goud en zilver, waarbij de eerste worden geassocieerd met blootstelling aan de zon, terwijl de laatste zijn bedekt met zilver alsof ze aan de maan zijn blootgesteld. Zonnebloemen behandelt de kwestie van de onzichtbare beweging van de aarde die ons voortdurend omringt. De werken manifesteren een visie voorbij de horizon, de schikking van de zaden in de bloem worden gezien als de katalisatie van de beweging van de aarde en zijn relatie met de zon en de maan.
Alberto Scodro
Door de voorkeur te geven aan een site-specific benadering, maakt hij gebruik van beeldhouwkunst en installatie om de krachten en krachten, zowel architectonisch als natuurlijk, die ruimtes doorkruisen zichtbaar te maken. Scodro's werken zijn strengen van energie en worden opgevat als uitbreidingen of aftreksels van de omringende ruimte. Hij is geïnteresseerd in het gebruik van alle soorten media, materialen en elementen, hoewel zijn werk de laatste jaren gekenmerkt wordt door een meer rigoureuze en wetenschappelijke benadering. Experimenterend met een selectie van natuurlijke mineralen en glas, onderzoekt hij de processen van gieten en het samenvoegen van materialen in hun specifieke context of betekenis.
Selected solo exhibition: "Sunflowers" Cardrde gallery, Bologna; "Senza Nuvole", Museum of Bassano del Grappa, It; "Paths forced into the palm of your hand" Caves gallery, Melbourne; “Just For a Drop”, L’Escaut, Bruxelles, “Eocene” Car DRDE, Bologna, “Cime et Terre“ Instituto italiano di cultura” Bruxelles; "The sight couldn’t be any better", Augusta gallery, Suomelinna, Helsinki; “Spannung”, Viafarini, Milan; “Verso”, Monastero Bormida; Fune, Spazio Monotono, Vicenza.
Selected collettive exhibition: "CRMCS #3", Gallery Zwart Huis, Bruxelles; "Forma Viva Open Air Stone Sculpture Collection", Portorož, Slo; “Verre Banden" Kristof de Clercq, Ghent, Belgio; "Sentieri non-euclidei", Dolomiti Contemporanee, Casso; "Norma", Maison Pilrgims, Bruxelles, “Signori prego si accomodino #2”, Venezia, “Superficial” a cura di D. Capra, Studio la Città, Verona, “Color my life with the chaos of trouble” Clima Gallery, Milan, “Flow” a cura di Maria Yvonne Pugliese, Basilica Palladiana, Vicenza, “Won’t you don’t see” a cura di E. Lambion, Maison Gregoire, Bruxelles, "Real Track", Galleria Civica G. Segantini, Arco, Fondazione Bevilacqua la Masa, Venice, Fondazione Sandretto Re Rebaudengo, Turin; Viafarini, Milano; Cuulturecentruum, Strombeek, Bruxelles. Pubblic Artwork: ”L’ago nella punta del Lago” MAG, Riva del Garda, Mart, TN, Milky Way, Gallerie Obalne, Izola, Slo.